Bu hafta ne yazacağımı düşünürken Galatasaray dergisinin Ağustos sayısı geldi. İlk sayısı iyidi, bu daha da iyi olmuş. Hoş bir görünüşü var; iyi kağıda basılmış , baskı kalitesi ve içerik mükemmel.. Alışageldiğimiz spor dergilerine benzemiyor. Zaten ortada pek spor dergisi de kalmadı ya…

Galatasaray Spor Kulübünün aylık resmi dergisi olarak yılda 11 kez çıkacak. Böyle bir dergiyi çıkarmanın hiç kolay olmadığı açık. Belirtildiğine göre ilk sayı, çıktığı gün tükenmiş, hemen ardından iki hafta içinde üst üste iki kez yeniden basılmış. Dergi, görsel kalitesi ve içeriğiyle bu ilgiyi hak ediyor. Hiç kuşkusuz Galatasaray yanlısı ama, okur dalkavuğu değil, çığırtkan değil, aksine çok ağırbaşlı..

” Yakın Plan” sayfalarında çok ilginç bir fotoğraf var. “Top Cambazlığı ” diye sunulmuş; aslında, “Fotoğraf Cambazlığı” başlığıyla da verilebilirdi. Orhan Yüzen ‘in, futbolcuları antrenman sırasında yakaladığı bir an.. İyi yakalanmış , marifet dolu bir fotoğraf.
Galatasaray’ dan Haberler’i, Mondragon’un transfer öyküsü izliyor. Son Genel Kurul haberinin yanısıra Kulübün mali tablolarından en önemlisi verilmiş:”Mevcutlar ve Alacaklar” ile “Borçlar ve Taahhütler”. Meraklısı için önemli bir belge…Kulüp ve dergi açısından da bir saydamlık örneği. Öteki yazıların bir bölümünü başlıklarıyla vermekle yetinelim: Dünya Futbol Kupası İzlenimleri (Japonya Mektubu), Avusturya Kampı Günlüğü, Yeni transferlere ilişkin bilgiler ve röportajlar, ” Ben değişemem, dönüşebilirim” diyen Fatih Terim, Galatasaray Sutopu Ailesi, Candan Erçetin, Ultraslan, Galatasaray Spor Okulları (futbol, basketbol, yüzme), Galatasaray Hastanesi…

Derginin son bölümünde “Gerçekleri Tarih Yazar” başlığı altında, Galatasaray tarihinin belgeliği olan ünlü “Müze” ile “Galatasaray’ın Şehitleri” konuları işlenmiş. Müzeyi bugünkü yöneticisi Ali Oraloğlu anlatıyor. Haklı yakınmaları var. Müze çok zengin, ama Lisenin girişindeki binasına sığmıyor, ayrıca kadrosu yok… Oysa müzedeki her parça ayrı bir özen ve ilgi gerektiriyor. Şehitlere ilişkin bölümde de 20. yüzyılın başında çeşitli cephelerde savaşırken şehit düşen Galatasaray Lisesi öğrencileri ve “idmancılar” anlatılmış. Gerçekten de Lisenin ana giriş holünde şehitleri anmak üzere fotoğraflarla düzenlenmiş bir onur köşesi vardır. Şehitlerden adı en çok duyulanı, birçok kimsenin Beyoğlu’nda bir sokak adından ibaret sandığı Hasnun Galip’tir. Hasnun Galip o dönemde Galatasaray’ın futbolcusu , patenli hokeycisi ve 14 sıra numaralı üyesidir. Valiliklerde bulunmuş Galip Paşa’nın oğlu olan Hasnun Galip gönüllü olarak katıldığı Birinci Dünya Savaşı’nda, Çanakkale’de şehit düşmüştür.

Evet, dergi çok iyi hazırlanmış.. yalnızca Galatasaraylılara değil, spora meraklı herkese tavsiye ederim. Emeği geçenlerin eline, aklına sağlık.